น.ส.สายธร จอมคำสิงห์ อายุ 26 ปี อยู่บ้านเลขที่ 12 บ้านหงษ์ทอง หมู่ที่ 5 ต.กองนาง อ.ท่าบ่อ จ.หนองคาย เป็นอีกหนึ่งในผู้คนที่ได้รับผลกระทบจากโควิด-19 ทำให้ตกงานจากโรงงานในพื้นที่ จ.ระยอง กระทั่งต้องหอบข้าวของพร้อมแฝนหนุ่มกลับมาเริ่มต้นนับหนึ่งใหม่ที่บ้านเกิดตำบลกองนาง อ.ท่าบ่อ จ.หนองคาย
โดย น.ส.สายธร กล่าวว่า ทำอาชีพเป็นสาวโรงงานในพื้นที่จังหวัดระยองมานานกว่า 7 ปี จนโรงงานโดนพิษโควิด-19 ต้องปิดโรงงาน และเลิกจ้างพนักงาน คุณยายที่ทำเกษตรที่บ้านเกิดบอกว่า ท่าไม่ไหวก็กลับมาบ้าน ตนและแฝนหนุ่มจึงตัดสินใจกลับมาที่บ้านเกิด พอมาอยู่บ้านก็ทำอาชีพเปิดร้านขายก๋วยเตี๋ยวอยู่ที่หน้าบ้าน แต่ก็ไปไม่รอด เพราะโควิดเช่นกัน คุณยายซึ่งทำเกษตรอยู่แล้ว ก็ชวนตนมาทำเกษตรด้วยกัน พอคุณยายขายผักได้ก็แบ่งเงินให้ใช้ จนมีเงินเก็บได้จำนวนหนึ่ง และแม่ก็ให้มาอีกจำนวนหนึ่ง เพื่อมาลงทุนเช่าที่ดินที่อยู่หน้าบ้านประมาณ 1 ไร่ เช่าปีละ 2,000 บาท ทำเกษตรปลูกผักสวนครัว เช่น ปลูกผักกาดหอม ผักคะน้า ผักชี หอมต้น กระเทียม สาระแหน่ กะหล่ำดอก ผักแมงลัก ผักบุ้งจีน ฯลฯ อีกอย่างพื้นดินที่ทำเกษตรก็อยู่ติดกับลำห้วยอิน ทำให้มีน้ำเพียงพอ สามารถทำการเกษตรได้ตลอดทั้งปี
น.ส.สายธาร ยังกล่าวอีกว่า ตนเก็บผลผลิตได้วันละ 50-60 กิโลกรัม ส่งผักขายตกอยู่ที่กิโลกรัมละ 30 บาท คิดเป็นรายได้ต่อวัน เฉลี่ยวันละ 1,000 บาท ทำงานโรงงานรับค่าจ้างเป็นรายวัน 340 บาท วันไหนมีโอที ทำ 8 ชั่วโมง ได้เพิ่มอีก 500 บาท รวมแล้วจะตกอยู่ที่ประมาณ 900 บาทต่อวัน แต่รายได้ไม่มีทุกวัน วันไหนทำงานถึงจะมีเงินใช้จ่าย ยิ่งมาเจอโควิดอีก โรงงานก็มาปิด งานก็ไม่มีให้ทำ รายได้ก็ไม่มี ทั่งค่าเช่าห้อง ค่าน้ำ ค่าไฟฟ้า และค่าผ่อนรถยนต์ ค่าอยู่ค่ากินอีก ต้องใช้จ่ายทุกวัน ไม่เหมือนมาทำเกษตร เก็บผลผลิตขายได้ตลอดทั้งปี โดยเฉพาะผักบุ้งเก็บขายทุกวัน มีรายได้ทุกวัน และยังมีเงินเก็บอีกด้วย ท่าจะให้กลับไปทำงานที่โรงงานอีก ตนขอไม่ไปอีกแล้ว ทำการเกษตรดีกว่า เพราะรู้แนวทางในการทำอาชีพแล้ว
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น